Inmiddels is iedereen wel bekend met Chiang Mai, Bali en Medellín. Dit zijn de voor de hand liggende bestemmingen om te beginnen als digital nomad. Ondergetekende echter is geen groot fan van dit soort bestemmingen. Begrijp me goed, ik heb zowel Chiang Mai als Bali aangedaan en vond het geweldig. Maar na een tijdje had ik het ook wel weer gezien.

Het nadeel van digital nomad enclaves voor mij met name is dat de authenticiteit verdwijnt en dat de lokale bevolking de schouders ophaalt “nog een farang / gringo laptop werker”. Om die reden heb ik nooit zoveel waarde gehecht aan digital nomad hubs. Ik ben altijd mijn eigen weg gegaan, mijn eigen pad ingeslagen. Leuk als ik mede digital nomads pardoes tegen het lijf loop, maar ik zoek het niet per se op.

Top 3 off the beaten path plaatsen voor locatie onafhankelijk werken

Het afgelopen decennium heb ik heel wat bestemmingen aangedaan. Hieronder zal ik er drie aanstippen over drie verschillende continenten, die me bijgebleven zijn en waar je doorgaans niet veel over hoort in de digital nomad gemeenschap. Of vrijwel alleen maar negatieve verhalen. In dat geval zal ik deze kritiekpunten adresseren.

1. Cebu Stad

Ikzelf heb drie jaar gewoond in Cebu Stad (de Filipijnen). Ik kwam Cebu op het spoor door een Amerikaanse vriend die ik ontmoette in Chiang Mai, die was er al geweest, en die zweerde erbij. Op dat punt was ik Thailand een beetje zat, dus waarom niet dacht ik. Ik viel met mijn neus in de boter. Dermate zelfs dat ik er in totaal drie jaar verbleven heb. Ik lees redelijk wat negatieve ervaringen op Nomadlist omtrent deze bestemming. En ik moet eerlijk toegeven het is zeker geen plug in en play bestemming. Het komt met een handleiding.

Sowieso is het vrijwel onmogelijk in de Filipijnen als geheel om korte termijn verhuur te vinden. Bij vrijwel alles moet je een contract tekenen voor minimaal een jaar, maar de norm is 2 jaar. Voor een digital nomad die zijn of haar tenen in het zwembad wilt dopen, werkt dat gewoon niet. De enige optie die er eigenlijk is v.w.b. accommodatie vinden is Airbnb. En zoals je weet betaal je hier altijd een premium. Maar zoek je grondig op Airbnb, dan zitten er zeker zo nu en dan aardige deals bij, zeker als je maandelijks huurt.

Het internet is bepaald niet om over naar huis te schrijven. Studies en berichten zoals die van Forbes, wijzen keer op keer uit dat de staat van het internet belabberd is. Vaak rangschikken ze zelfs nog achter Myanmar, een land dat nota bene een halve eeuw totaal afgesloten was van de buitenwereld. Dit komt omdat er sprake is van een oligarchie van twee bedrijven, Globe en PLDT, die niet bepaald vooruitstrevend zijn. De enige manier voor mij om te kunnen werken, de host van de Airbnb waar ik verbleef is een Koreaan die zelf een IT bedrijf runt, en hij heeft overal de snelste PLDT Fiber plan laten installeren. Met kosten in de honderden Euro’s voor hem. Dit resulteerde erin dat ik redelijk internet had (ca. 20 MB download). Maar alleen dus in mijn appartement. Daarbuiten heb ik nooit geprobeerd te werken. De Filipijnen heeft vele paradijselijke eilanden. Maar denk er niet aan om je laptop mee te nemen naar bijv. Bantayan, Siquijor of Siargao. Ik kan je verzekeren dat je amper je mail kunt binnenkomen op dat soort bestemmingen.

Hoe deed ik het dan? Werk en plezier strikt gescheiden houden. Dus het werk kun je doen vanuit je appartement in Cebu of desnoods Manila. En dan neem je een weekendje vrij om een Robinson achtig eiland aan te doen zonder laptop. Even disconnecten is ook niets mis mee.

Het eten: het begint een cliché te worden dat de Filipijnse keuken gebashed wordt. Ja Thailand, Vietnam en Indonesië zijn beduidend beter. Ook hier is een handleiding. Straatkraampjes zoals in Thailand heb je niet echt. Ja ze zijn er wel maar daar bieden ze dingen aan die niet bepaald appetijtelijk zijn. Tenzij een gekookt eendenei met 2 weken oud embryo erin je ding is. I don’t judge. Als je wat verder kijkt dan je neus lang is kun je in goede restaurants echter interessante gerechten ontdekken. Een van mijn favorieten is Bicol Express. Dit is een kokosnoot curry. Heel simpel kokosnoot curry met groentes, chili en wat vlees. Super lekker, zeker voor liefhebbers van spicy. Een andere aanrader is sinigang. Dit is een zoet zure soep op basis van tamarinde. Sowieso zijn de Filipijnen wereldkampioen in kokosnoten, tamarinde en mango’s. Als je nog nooit een Filipijnse mango geproefd hebt dan heb je geen mango geproefd. De mango aldaar is onvergelijkbaar met wat je in een Europese supermarkt vindt. Ze zijn zó goed dat ze zelfs geserveerd worden in Buckingham Palace voor de Britse koningin. De tamarindes zijn niet zo zoet als die uit Thailand. Er is een betere balans tussen zoet en zuur. Ten slotte, de Filipijnen is de nummer 1 exporteur ter wereld van kokosnoten en dit is het land waar ze de Robinson TV show opnemen, need I say more.

Genoeg over de nadelen van Cebu. Wat hield me daar? Op het eiland heb je alles binnen handbereik. Binnen een half uur kun je op een tropisch strand staan, of in de bergen en jungle. Tip: het eiland Camotes dat op ongeveer 2 uur reizen ligt van Cebu City is een waar paradijs en nog niet zo over de top toeristisch als bijv. Boracay. Huur een scooter en rijd lekker rond, de wegen zijn op een klein eiland een stuk minder hectisch.

De stad is niet zo bizar groot en overbevolkt als Manila. Al groeit Cebu wel steeds meer die kant op. Er zijn tal van bezienswaardigheden en activiteiten op het eiland, van canyoneering (soort van survival combi met zwemmen, klauteren in rivieren in de jungle) in Badian. En snorkelen met walvishaaien in Oslob (ben ikzelf geen voorstander van) of het kleurrijke Sinulog festival beleven indien je Cebu eind januari aandoet (dat is sowieso een geschikte periode, regenseizoen op haar einde en nog niet zo heet).

De mensen: die zijn fantastisch. In al mijn reizen, ben ik nog nooit zo vriendelijke, gulle, warme, gastvrije bevolking tegen gekomen als de Pinoy en dan specifiek de Cebuano’s en Cebuana’s. Alleen de mensen zijn al een reden om de eilanden aan te doen.
Al met al wil ik Cebu zeker niet neer zetten als een makkelijke digital nomad bestemming, of een paradijs zonder nadelen. Maar indien je om de nadelen heen werkt, kun je een fantastische ervaring hebben mijns inziens die je nergens anders kunt hebben.

2. Lima

Lima maakt op weinigen een plezante eerste indruk. Niet zo gek: een stad van 10+ miljoen mensen in Zuid Amerika met chaotisch verkeer en een deel van het jaar totaal overrompeld met een mist laag.
Ook Lima is een plek met een handleiding.

Sowieso moet je Lima never nooit niet aandoen tussen juni – november. Dit zijn de maanden, hun wintermaanden, dat de garúa (mist) heerst. Vrij deprimerend, nul kans op zonneschijn, vrij koud zelfs. De zomer daarentegen. Grofweg lopend van december tot aan mei, is het heerlijk toeven. Lekker zonnetje. Het regent nooit. Maar het wordt nooit te heet (de Stille Oceaan is altijd koel). Je hebt geen air conditioning nodig in je verblijf. Je hebt altijd een lekker zee briesje.

Het eten dan. De Peruaanse keuken is nog niet zo bekend in Europa als bijv. Mexicaans en Thai, maar verdient naar mijn bescheiden mening wel diezelfde status. Voor lunch ging ik altijd naar zeevoedsel restaurantjes. Deze zijn van wereldklasse. Er heerst een authentieke sfeer, altijd staat er wel een kanaal met voetbal aan. Bonus, aangezien Amerika 6 tot 7 uur ‘achterloopt’ t.o.v. Europa kun je in de middag tijdens de lunch al live Champions League kijken! Medewerkers (doorgaans Venezolanen) zijn erg beleefd en geïnteresseerd en indien je een woordje Spaans spreekt raak je zeker aan de praat.

Lima als gateway voor outdoor enthousiastelingen: Peru is een ongekend divers land qua flora, fauna en landschap. Er is costa (strand), selva (de Amazone jungle), de Andes bergen en ruige woestijn. Voor ieder wat wils dus. En het is makkelijk een trip te organiseren vanuit Lima. Ook hier kun je een work life verdeling maken met werken in Lima, en spelen daarbuiten. De kans dat je veel werk zult afkrijgen in een bergdorpje rondom Huaraz of midden in de jungle nabij Iquitos is klein.

Zelfs binnen Lima zijn leuke uitstapjes te maken. Zo kun je middels een parapente de kustlijn op ongekende manier waarnemen:

Of wat te denken van zwemmen met zeehonden:

Must: wil je het onderste uit de kan halen, dan is intermediair niveau Spaans wel vereist. Interactie met locals is eigenlijk alleen zo mogelijk. De locals zijn op eerste gezicht niet zo vriendelijk als in Azië bijv. Maar het is wel mijn ervaring dat als je vrienden wordt, die vriendschappen dieper gaan. Zo raakte ik bevriend met de eigenaar van het visrestaurant waar ik dagelijks lunchte, en op een gegeven moment maakte hij gerechten speciaal voor mij die niet op het menu staan, heeft hij me gegidst naar een voetbal wedstrijd van Alianza Lima in een van de gevaarlijkste buurten van Lima. Tevens ben ik bij de familie uitgenodigd thuis met Kerstmis en nieuwjaar.

3. Madrid

Dit is mijn favoriete hoofdstad van Europa. Ik heb er een half jaar gestudeerd als onderdeel van een uitwisseling en in tandem een stage gelopen bij een start-up aldaar. Wat vind ik zo fijn aan Madrid? De typisch Spaanse sfeer. Die laakt bijv. enigszins in Barcelona, omdat ze zo Catalaans zijn. Madrid is een concentraat Spanje, intens Spaans. Is moeilijk uit te leggen in woorden.
Er is een grote gemeenschap Latijns Amerikanen. Zo was mijn compañero de piso een Peruaan. Zo ontdekte ik de gastvrijheid en fantastische eten. Ook ben ik redelijk veel vriendelijke Colombianen tegengekomen.

Je kunt enorm goed uitgaan in Madrid. Ik ging minstens vier keer per week op pad. Destijds was het vrij makkelijk om contact te maken met proppers over Facebook. Ze schrijven je dan op een ‘Lista de VIP’. En zo kom je kosteloos in de meest exclusieve clubs. Vaak ook nog eens met een barra libra, ofwel onbeperkt gratis drinken. Vraag me niet hoe dit economisch werkt voor de clubs in kwestie. Mooie herinnering was toen de ajacieden kwamen vanwege de Champions League wedstrijd tegen Real Madrid, zij wisten dit trucje niet, en tikten aan de bar aanzienlijke bedragen voor de drankjes terwijl ik alles gratis kreeg. Aangezien het ajacieden waren heb ik ze het geheim dan ook niet verklapt.

Madrid dien je ook rekening te houden met de juiste tijd. Ik kwam aan augustus. Dan is het zo extreem heet dat de spreekwoordelijke mussen van het dak vallen. Daarbij had ik de beginnersfout gemaakt om geen winterkleding mee te nemen. Ook dat was een fout want in november werd het al intens koud. Beste zijn de lente en herfst seizoenen. Madrid heeft geen absolute highlights (op de voetbalclubs na) zoals Rome en Parijs dat wel hebben. Maar ikzelf vind dat geen gebrek.

Favoriete herinneringen en activiteiten: de sfeer in het Bernabeu is niet om over naar huis te schrijven. Ikzelf had een veel betere ervaring in het destijdse Vicente Calderon de thuisbasis van Atletico Madrid voordat ze kampioen en succesvol werden. De sfeer was er authentiek en er waren eigenlijk alleen maar echte working class locals. Real Madrid is meer toeristen en dagjespubliek en succes supporters. Templo de Debod is een prachtige Egyptische tempel en park midden in de stad die je niet zou verwachten in Europa.

In de buurt La Latina kun je tapas bar hoppen, iedere kroeg neem je een biertje voor iets van anderhalve Euro krijg je er ook nog een (grote) tapas portie bij. Ik gebruikte Madrid tevens als springplank om andere bestemmingen op het Iberische schiereiland aan te doen en eveneens Marokko is een aanrader (Marrakech + Essaouira). Natuurlijk is Spanje niet zo avontuurlijk als bestemmingen in Azië en Latijns Amerika. In het geval dat je daar aan toe bent, ben je zo in Noord Afrika, waar je weer in een totaal andere wereld komt.

Nomadlist: mijn ervaringen

Als het kan en mag wil ik ook gelijk even de gelegenheid aangrijpen om mijn ervaringen met Nomadlist te delen. De meeste (aspirant) nomaden zullen wel bekend zijn met deze ‘tool’. Het is een initiatief van de Nederlander Pieter Hooghoudt alias Levels die een rangschikking maakt van bestemming automatisch op basis van hoofdzakelijk kwantitatieve data.

Af en toe kijk ik naar de rangschikking en ik begrijp deze totaal niet. Op moment van schrijven begrijp ik bijv. absoluut niet wat Sint Petersburg in de top 20 doet… Bijv. Si Phan Don staat er geeneens op, en Laos bestemmingen kennen slechte internetscores. Maar anekdotisch gesproken, ik sprak dit jaar een webdesigner die verbleef in de Four Thousand Islands en hij gaf aan dat internet prima is, met een Mbps download snelheid van dik in de 20. Zijn upload snelheid was zelfs beter dan de upload snelheid die ik had (ik zat destijds in Duitsland).

Ik sprak afgelopen jaar tevens een Vlaamse tekstschrijver. Hij woont al 7 jaar in Ecuador aan de stille oceaan en gaf aan dat hij daar nooit meer weg wil. De plaats waar hij verblijft zie ik niet op Nomadlist staan. Dat een plaats niet op Nomadlist staat, zegt mij dus helemaal niets. Dat Cebu City, Lima en Madrid slecht scoren, of dat er negatieve verhalen zijn van (onervaren) nomads zegt mij eveneens vrijwel niets.

Aan het einde van de dag is het persoonlijk of je een ‘klik’ hebt met een bestemming of niet. Nomadlist kan enige kwantitatieve leidraad geven omtrent de verwachte levenskosten, aantal Celsius. Maar de meest belangrijke aspecten zijn kwalitatief (als in subjectief) en die kun je alleen op juiste wijze inschatten, boots on the ground, dus door er zelf heen te gaan en te ondervinden.
Begrijp me dus niet verkeerd ik ben niet tegen Nomadlist. Ik vind het best wel een gelikte website, en sommige datapunten en ervaringen zijn behulpzaam. Maar neem het met een korreltje zout, en laat je vooral niet leiden erdoor.

De beste plekken ontdek je door contact met mensen niet door een tool. Zoals je eerder al las, Cebu ontdekte ik door een Amerikaanse vriend. Lima ontdekte ik door Peruanen waarmee ik in contact ben gekomen tijdens mijn periode in Madrid. Madrid ontdekte ik dankzij een Nederlander die daar een start-up runde waar ik ook stage gelopen heb. En wie weet doe ik volgend jaar wel Ecuador en Si Phan Don aan volgend jaar na de positieve verhalen van bevriende internet professionals.

Digital nomad hidden gems verlanglijstje 2021

Ikzelf ben niet veel op pad geweest in 2020. Alleen Gran Canaria een maand verbleven net voor de uitbraak van het coronavirus. Wat ik vond van Gran Canaria? Eerlijk gezegd was niet mijn keuze maar die van mijn moeder. Ik vergezelde haar. Ik zou Gran Canaria zelf nooit aandoen in mijn eentje omdat nogal suf is natuurlijk, veel Europese bejaarden en weinig avontuur. Maar dat gezegd hebbende, het weer is perfect in de winter, niet te warm en niet te koud. En het is en blijft Spanje, dus goed uit eten gaan is zeker ook hier mogelijk. Prima plek om te overwinteren dus als je even geen zin hebt in de hectiek van Azië en Latijns Amerika.

Middels mijn werk en ook vrienden die ik voorgaande jaren ben tegengekomen tijdens het reizen houd ik nog wel enige vinger aan de pols welke bestemmingen hot zijn. De naam die ik momenteel het meeste hoor is Da Nang, Vietnam. En ik moet zeggen, het heeft veel potentie. Een middelgrote stad (nog steeds wel druk maar niet zo over de top als Ho Chi Minh Stad) met een prachtig strand (voor een stad dan) en bergen op de achtergrond. In die zin is het wel vergelijkbaar met Cebu waar je ook bergen en strand binnen handbereik hebt.

Ik lees ook veel lovende verhalen over Mexico Stad. Het stond in de planning dat ik Mexico zou aandoen in oktober en november van 2020. De Airbnb was zelfs al geboekt. Maar dat viel dus compleet in het water dankzij een niet nader te noemen pandemie.
Ik ben echter optimistisch ingesteld en laten we hopen dat 2021 een beter jaar gaat worden voor ons digital nomads.

Dit gastartikel is geschreven door Romano Groenewoud, alias de ‘SEO geek’. Sinds 2012 combineert hij freelance SEO dienstverlening voor Nederlandse MKB organisaties met reizen als zijnde digital nomad.

Weet jij nog leuke alternatieve digital nomad bestemmingen? Laat het ons weten!